Piše: Saša LESKOVAC

King Gizzard & the Lizard Wizard – King Ice, Death, Planets, Lungs, Mushrooms and Lava (KGLW, 2022)

Vrlo simpatičan i, ujedno, muzički vrlo ozbiljan australijski bend nemogućeg imena, toliko produktivan da je gotovo pa nemoguće pratiti svaki njihov uradak (samo prošle godine izdali su tri albuma!!). Osim hiperproduktivnosti, druga im je značajka poigravanje – hrabro, razuzdano ali i suvereno – različitim žanrovima. Dok njihov novi album predstavlja kao jam band, sa jazz uticajima, prethodna dva koja sam slušao bili su potpuno duboko u dva vrlo suprotstavljena žanra – jedan u heavy metalu, a drugi u psihodeliji.

Naime, njihov "Infest the Rats Nest" iz 2019. godine gotovo da je učinio da se potpisnik ovih redova (po ko zna koji put) zaljubi u heavy-metal! Tim albumom momci kao da ponovo izmišljaju metal za instagram-generaciju. Uber-ubedljivo, inteligentno, pametno i vješto muziciranje, Motorhead-drive sa refrenima, često, u stilu klasičnog rocka, “in Rock”-purplovske “težine”! I što je najučudnije, ovo uopšte nije heavy-metal bend. Oni samo glume. Ali - kakva gluma!

U totalnom kontrastu bijaše album “KG” iz 2020. godine, koji je donosio virtuozni prog i psihodelično ludilo i humor, s tim da je u cjelosti mirisao po orijentalnim začinima - ne-evropske melodijske skale i zbunjujući ritmovi uvlače te u hipnotični dalekoistočni svijet, ali i dalje koristeći u glavnom izražajna sredstva rocka.

Vrlo zabavan album na kojem možeš čuti i "No quarter", i smiješni istočnjački disco, i psihodeliju i acid, a bosanskom će se uhu učiniti najbliže onome što, izvrsno i dosljedno, godinama radi onaj fini bend Kultur shock.

Sa radoznalošću i radošću i strahopoštovanjem sam iščekivao nove albume-iznenađenja ove grupe i prošle godine je došao "King Ice, Death, Planets, Lungs, Mushrooms and Lava" (KGLW, 2022), koji – kao novo iznenađenje – nudi dugačke, fluidne brojeve utemeljene u vrlo solidnoj jazzy ritam-sekciji, raznovrsnih ritmova, uključujući i primjese funka, repetitivnih, gotovo krautovskih gitarskih linija, vokala koji su utopljeni u instrumentalnu podlogu pri čemu oni prestaju biti lead, nego su tretirani kao dodatni instrument i, na kraju, dodir flaute da podsjeti da su mladići fanovi classic-rocka. I sve ovo u jednom deadovskom duhu kolaborativnog jam banda – dugačka sola, ponavljajuće instrumentalne fraze i vokalne dionice, fluidne strukture kompozicija.

 
Dakle, u ovoj svojoj inkarnaciji, momci iz KLGW uzeli su uloge dostojnih nasljednika Grateful Deada, odnosno, savremenike Garcia Peoples, Phish, Govt Mule… Ali u sred transa njihovog opuštenog, hipnotičnog kolektivnog improviziranja, ovim vanzemaljcima iz Melburna kroz glumačke kostime ipak izviruju druge boje i da su, neukrotivo i razigrano, jednom nogom već u drugoj predstavi, drugom žanru.

(DEPO PORTAL/ad)